στην ευρώπη των συρματοπλεγμάτων

να δημιουργήσουμε νέους κόσμους, στο μπόϊ των ονείρων μας, στο μπόϊ των ανθρώπων

                       

 απόσπασμα από την ταινία "Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο" 

Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη (1η & 2η δίκη): Το αγωνιστικό ήθος του κομμουνιστή αντηχεί στην Ιστορία μέχρι το σήμερα

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».

*

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

*

«Θα έλεγα ότι «δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου», γιατί ο κόσμος το ‘χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (…). Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».

*

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας…»

ξύπνησε θύμησες ο κούλης

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

κορυφώνεται η αγωνία

στα καμαρίνια της βουλής

οι "τρομοκράτες" και οι ραγιάδες

         

 Το video αυτό δημιουργήθηκε για τις ανάγκες σχολικού αφιερώματος για την Επανάσταση του 1821 (ΓΕ.Λ. Καρέα)

Οι επαναστάτες του 1821 ήταν τρομοκράτες

25 Μαρ, ’16

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, οι επαναστάτες του 1821 ήταν τρομοκράτες. Πήραν τα όπλα και τα έστρεψαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην οποία ανήκαν. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα.

Πρέπει να καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται.

Και η Επανάσταση του 1821 είχε βία. Πολλή βία.

Υπήρχε και άλλος τρόπος -εκτός από τα όπλα- για να λύσουν τα θέματα που είχαν με τους Τούρκους.

Μπορούσαν να κάνουν προτάσεις για διάλογο, ώστε να ξεκινήσουν οι μεταρρυθμίσεις.

Κάποιοι λογικοί Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν κατά της Επανάστασης και υπέρ του διαλόγου -από τότε υπήρχαν φιλελέδες- αλλά οι τρομοκράτες δεν τους άκουσαν.

Αυτό που με έμαθαν οι Έλληνες επαναστάτες του 1821 είναι να κοιτάω πάντα και την άλλη πλευρά.

Σήμερα η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταπίεζαν στο παρελθόν ή καταπιέζουν ακόμα και σήμερα άλλους λαούς.

Οι λαοί αυτοί αντιδρούν ή προσπαθούν να αντιδράσουν. Βίαια. Όπως βίαια αντιμετωπίζονται από τις ευρωπαϊκές χώρες.

Κάποιοι λένε «ελάτε να ξεχάσουμε τι έγινε στο παρελθόν. Ελάτε να ξεχάσουμε την αποικιοκρατία, το μακελειό, τις μαζικές εκτελέσεις, τους ακρωτηριασμούς και τα βασανιστήρια που έκαναν οι δυτικές χώρες σε λαούς της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και άλλους».

Δεν αρκεί να ξεχάσει αυτός που έκανε τις θηριωδίες.

Πρέπει να ξεχάσει και αυτός που υπέστη τις θηριωδίες.

Και αυτό είναι πολύ δύσκολο.

Βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι ακόμα και σήμερα στις πλούσιες Ηνωμένες Πολιτείες να ξεχάσουν οι μαύροι αυτά που υπέστησαν οι προγονοί τους αλλά και τις διακρίσεις που συνεχίστηκαν επίσημα μέχρι την δεκαετία του ’60, ενώ ανεπίσημα συνεχίζονται και σήμερα.

Κάποιοι λένε πως οι λαοί της Μέσης Ανατολής είναι απολίτιστοι και πως δεν είναι φτιαγμένοι για δημοκρατίες.

Δεν είναι αλήθεια αυτό.

Αν η Δύση δεν στήριζε επί δεκαετίες απολυταρχικά καθεστώτα -χτυπώντας παράλληλα τους δημοκράτες-, αυτές οι χώρες θα ήταν πολύ διαφορετικές σήμερα.

Πριν από εφτά χρόνια, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ουσιαστικά ζήτησε συγγνώμη για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Μοχάμεντ Μοσαντέκ στο Ιράν το 1953.

Ο Μοσαντέκ ήταν ένας κοσμικός πολιτικός, μετριοπαθής και δημοκρατικός, ο οποίος θεωρείτο ήρωας από τους Ιρανούς.

Βρετανοί και Αμερικανοί -λόγω συμφερόντων και πετρελαίου- τον ανέτρεψαν με πραξικόπημα και ο Μοσαντέκ συνελήφθη.

Ακολούθησαν ο Σάχης για 25 χρόνια και μετά οι μουλάδες του Χομεϊνί.

Να ξεχάσουν οι Ιρανοί την ανατροπή του Μοσαντέκ;

Μα καθόρισε απόλυτα την πορεία της χώρας τους και τις ίδιες τους τις ζωές.

Και μια συγγνώμη, μισό αιώνα μετά, δεν αλλάζει τα όσα έγιναν.

Ναι, οι αγωνιστές του 1821 με έμαθαν να κοιτάω πάντα και την άλλη πλευρά.

Γιατί κάποτε ήμασταν εμείς οι Έλληνες η άλλη πλευρά.

Ζήτω το ’21! 

πηγή: pitsirikos

φιλοξενεία επενδυτών

ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ στην Τεχεράνη..

Το 2010 το ιρανικό καθεστώς απαγορεύει στον Τζαφάρ Παναχί τη σκηνοθεσία ταινιών, την έξοδο από τη χώρα και την επαφή με τον Τύπο για είκοσι (20) χρόνια! Όμως εκείνος πιστός στις αξίες και τις αρχές του, συνεχίζει με συγκινητική μεθοδικότητα να υπηρετεί την Έβδομη Τέχνη. Στη νέα του δημιουργία «Ταξί» (Taxi - 2015) ο σπουδαίος Ιρανός σκηνοθέτης, υποδύεται έναν οδηγό ταξί και κινηματογραφεί τις συνομιλίες του με επιβάτες, καθώς και με μέλη της οικογένειάς του. Η ταινία τιμήθηκε με την Χρυσή Άρκτο της 65ης Μπερλινάλε.

πηγή: tvxs

Taxi - 2015
by Jafar Panahi

            

μπολιτιζμός στο τσιγκέλι

Una mattina mi sono svegliato, e ho trovato l'invasor

Ιταλός παπάς μετά τη Θεία Λειτουργία δίνει το σύνθημα και τραγουδάει μαζί με τους πιστούς το πασίγνωστο σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα Bella Ciao :)

             

η καθαρή ράτσα των γουρουνοκέφαλων ξαναχτύπησε

μυαλά πανέ με φράουλες

ζέχνουν

ένα μικρό μνημόσυνο

μετά την έξοχη περιγραφή από τον τέκι του ιστορικού εγκλήματος του ΓΑΠ, αξίζει να (ξανα)διαβάσετε και το παρασκήνιο της Ελληνικής κρίσης, ένα αποκαλυπτικότατο άρθρο σχεδόν 6 ετών, τότε που ξεκινούσε η διάλυση και τέλος και αυτό, για να συμπληρώσετε το παζλ

Η αρχή του τέλους

Date: 2016.03.22

Πάντα τεμπέλιαζα να ξεκινήσω τις επαναλήψεις, λίγο πολύ γιατί στο μπλογκ αυτό ακολούθησα την κρίση από πριν καλά καλά εμφανιστεί, οπότε έχω μια άρνηση να τροφοδοτήσω την τεμπελιά του αναγνώστη, αντικαθιστώντας τη με δική μου χαμαλοδουλιά. Όμως με αφορμή την έρευνα του κονιόρδου πάνω στο περίφημο ελληνικό έλλειμμα και τα greek statistics της elstat, είπα να κάνω μια μικρή ρετροσπεκτίβα του ευρωπαϊκού κουβαριού που άρχισε να ξετυλίγεται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα και που επιτέλους το αναγνωρίζει ακόμα και η μέρκελ στη γερμανία (ο απατημένος σύζυγος που το μαθαίνει πάντα τελευταίος).

Αυτό το κουβάρι ξεκίνησε να ξετυλίγεται με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον καταλληλότερο γιωργάκη και έγινε λίγο πολύ το μοτίβο που ακολουθήθηκε σε όλη την υπόλοιπη ευρώπη. Φυσικά δεν αφορά το γιωργάκη ως μοιραίο άνδρα. Λίγο πολύ όλοι οι παίκτες που θα ακούσετε προβαίνουν αναγκαστικά στις κινήσεις που προβαίνουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Διότι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τον κόσμο δεν τους επιτρέπει να κάνουν αλλιώς. Πρόκειται για μια εντελώς ιδεαλιστική προσέγγιση των ίδιων των ελίτ που δημιουργεί υλικότατες πραγματικότητες.

Το άρθρο αυτό χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιγράφει τον τρόπο που οι παίκτες κατέστρεψαν τα πάντα κάνοντας αυτό που θεωρούσαν το καλύτερο δυνατό. Το δεύτερο που είναι λίγο πιο τεχνικό περιγράφει τους μηχανισμούς που ο γιωργάκης έθεσε σε κίνηση προκειμένου να ξεκινήσει την ευρωπαϊκή κρίση των ομολόγων και παραπέμπει σε δύο άλλα κείμενα (το ένα γραμμένο από τον κονιόρδο).

να φύγει η σκόνη, να πάει αλλού

οι λέξεις αλλάζουν, η βαρβαρότητα όχι

Φωτογραφικό ντοκουμέντο με Έλληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας να περιμένουν στην ουρά για συσσίτιο του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.

Σμύρνη όπως Χαλέπι

21 Δευτέρα Mar 2016

Posted by Кроткая

Σε εβδομήντα χρόνια από τώρα, όταν πιθανότητα κι εσύ και εγώ θα έχουμε φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο, κάποιοι απόγονοί μας, με την ευρύτερη έννοια του όρου, θα γράφουν και θα διαβάζουν στα βιβλία ιστορίας για ένα από τα μαζικότερα κύματα μετακίνησης πληθυσμών, ή μετανάστευσης, ή προσφυγιάς (ο όρος που θα προτιμάται, εξαρτάται από τον εκάστοτε γράφοντα). Τα κείμενα αυτά θα μιλούν σίγουρα για τον πολύχρονο, αιματηρό και τρομακτικό πόλεμο στη Συρία, που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στον ξεριζωμό, ενώ χιλιάδες άλλους τους θέρισε, τους άφησε ανάπηρους ή τραυματίες και σίγουρα όλους τους σημάδεψε βαθειά στις ψυχές τους.

Τα κείμενα θα μιλούν ακόμα για την ιστορικής σημασίας απόφασης της Συνόδου κορυφής της ΕΕ με την Τουρκία. Για τις πέντε σελίδες των συμπερασμάτων της συνάντησης, που διέγραψαν μονοκοντυλιά συνθήκες, διεθνείς νομοθεσίες και κανόνες, που είχαν θεσπιστεί την επαύριο μιας άλλης παλαιότερης τραγωδίας, του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Τις πέντε σελίδες συμπερασμάτων, τις εξαιρετικά προσεκτικά γραμμένες: migrants, όχι refugees, Syrians αλλά όχι Iraqis, παράτυποι αλλά όχι παράνομοι. Οι λέξεις ασκούν πολιτική και κρατούν ευαίσθητες όσο και επικίνδυνες ισορροπίες. Οι λέξεις προστατεύουν συμφέροντα, μεταφέρουν χρηματικά ποσά από τον ευρωκορβανά στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι λέξεις δεν προμηθεύουν γάλα και ψωμί. Οι λέξεις δεν προστατεύουν ανθρώπους. Οι λέξεις δεν αγαπάνε τους κατατρεγμένους. Χαριεντίζονται μόνο με τους ισχυρούς.

Τα κείμενα θα μιλούν ακόμα για κέντρα καταγραφής μεταναστών και κέντρα κράτησης, αλλά δεν θα τα αποκαλούν φυλακές. Θα αποσιωπούν τα συρματοπλέγματα ενδεχομένως, αλλά μάλλον θα αδυνατούν να κρύψουν τους φράχτες και τα πολεμικά πλοία που σουλατσάρουν στο Αιγαίο. Θα μιλούν για ανταλλαγές Συρίων και επιστροφές (ή επαναπροωθήσεις;) άλλων εθνικοτήτων.

Τα κείμενα είναι πάντα παγωμένα, ψυχρά, ισοσταθμισμένα. Τα ιστορικά κείμενα που διάβασα μιλούσαν για Μικρασιατικό πόλεμο (και όχι καταστροφή: σαφής η πολιτική απόχρωση, όσο σαφές είναι και πως κάθε πόλεμος είναι καταστροφή). Μιλούσαν για στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για ανταλλαγές πληθυσμών. Για καταγραφή Εβραίων, ομοφυλοφίλων, αναπήρων. Για στρατόπεδα εργασίας και συγκέντρωσης. Για θαλάμους αερίων, για κίτρινα άστρα, ροζ τρίγωνα και τατουάζ με αριθμούς. Τατουάζ με αριθμούς στο Εσκί Σεχίρ. Τατουάζ με αριθμούς στο Μαουτχάουζεν. Σκελετοί ζωντανοί και νεκροί το 1941. Σκελετοί ζωντανοί και νεκροί το 1922. Τουρκοκρητικοί, Αρμένηδες, Πομάκοι, Εβραίοι, Έλληνες, Πόντιοι, κομμουνιστές, τσιγγάνοι. Διάλεξε χρονιές κι άλλαξε εθνικότητες, ιδιότητες, ονόματα και τοποθεσίες.

Αυτό που δεν αλλάζει είναι η δυστυχία, η πείνα, η καταστροφή, ο θάνατος, το κλάμα των παιδιών, ο θρήνος των μανάδων, ο πόνος των γερόντων. Ο ξεριζωμός, η νοσταλγία, ο φόβος. Η προσφυγιά, το αίμα και οι ταπεινώσεις. Αυτές οι λέξεις είναι ίδιες σε όλες τις γλώσσες, είναι βαριές σαν ενοχές, και δεν περιλαμβάνονται συνήθως σε νομικά κείμενα, σε συμπεράσματα συνόδων κορυφής ούτε σε ιστορικές διατριβές.

Αυτό που δεν διάβασα στα ιστορικά κείμενα, αλλά το έμαθα από τους ανθρώπους, ήταν το κλάμα των τουρκοκρητικών στη Σμύρνη όταν συνάντησαν μια κρητικιά εξ Ελλάδος, το κλάμα τους για μια πατρίδα που δε γνώρισαν, αλλά τη γλώσσα της τη μιλούσαν. Αυτό που κρύβουμε επιμελώς είναι που λέγαν τις προσφυγοπούλες παστρικιές και πουτάνες στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη, τότε στη δεκαετία του ’30. Και που ούτε οι πολιτικοί τους θέλανε τους πρόσφυγες, γιατί αλλοίωναν λέει τα εκλογικά αποτελέσματα (γιατί άραγε να ήταν οι πρόσφυγες αριστεροί κατά το πλείστον;), αλλά ούτε κι ο ντόπιος πληθυσμός, που έβαζε φωτιά στους καταυλισμούς και στα παραπήγματα κι έσπαγε μαγαζιά προσφύγων αργότερα.

Κατηγορούμε και σωστά τους Γερμανούς του μεσοπολέμου που έκαναν πως δεν καταλάβαιναν τι σήμαιναν οι καπνοί που έβγαιναν από τα Άουσβιτς και τα Νταχάου, που δούλευαν στην πολεμική βιομηχανία του Χίτλερ για ένα ξεροκόμματο, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια στις ταμπέλες «Kein Zutritt für Jüden» και στα σπασμένα μαγαζιά και στις νύχτες των κρυστάλλων.

Σε εβδομήντα χρόνια από τώρα, αναρωτιέμαι τι θα λένε οι αναγνώστες των βιβλίων ιστορίας για όλους εκείνους που έκαναν πως δεν έβλεπαν τα Καλαί και τις Αμυγδαλέζες, τις Ειδομένες και τις Μόριες, για όλους τους Ευρωπαίους που ψήφισαν Όρμπαν και Λεπέν, που συνέχισαν τη ζωούλα τους την ώρα που χτίζονταν στρατόπεδα, την ώρα που άνθρωποι μαντρώνονταν σαν τα πρόβατα πίσω από συρματοπλέγματα, τιμωρημένοι γιατί έκαναν το λάθος να ζουν σε μια χώρα εμπόλεμη, την ώρα που παιδιά και γέροντες στέλνονταν πίσω σε «ασφαλείς τρίτες χώρες».

Σμύρνη όπως Χαλέπι, Μαουτχάουζεν όπως Αμυγδαλέζα, ανταλλαγές πληθυσμών όπως «ένας Σύριος για έναν Σύριο». Εβδομήντα και εκατό χρόνια μετά. Διαφορά απολύτως καμία. Κι αν ο ιμπεριαλισμός σου μοιάζει ξύλινη λέξη, πές μου εσύ πώς ονομάζεις αυτή τη βαρβαρότητα. Ή μάλλον όχι: ονόμασέ την όπως θες, αλλά να συμφωνήσουμε πως πρέπει να τελειώνουμε μαζί της.

  

πηγή: Kpomkar

προσαρμοσμένοι στην παράνοια

Είμαστε όλοι Βρυξελλιώτες

22 Μαρ, ’16

Στις Βρυξέλλες έγιναν σήμερα οι πιο αναμενόμενες βομβιστικές επιθέσεις των τελευταίων χρόνων. Ας είμαστε ειλικρινείς, οι επιθέσεις στο αεροδρόμιο και στους σταθμούς του μετρό στις Βρυξέλλες είναι μεν απάνθρωπες αλλά δεν προκάλεσαν έκπληξη σε κανένα. Ξέραμε πως θα γίνουν.

Όταν το περιμένεις το τρομοκρατικό χτύπημα, νιώθεις και μια «ανακούφιση» όταν επιτέλους γίνεται.

Λες «τώρα έγινε, οπότε πέρασε η αγωνία πότε και πού θα σκάσει η βόμβα».

Ας συνεχίσουμε τώρα τις ζωές μας γιατί έχουμε και φόρους να πληρώσουμε.

Δηλαδή, είναι τραγικά όλα αυτά αλλά έχουμε και δουλειές γιατί πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, τον ΕΝΦΙΑ και το ΦΠΑ.

Κάποιοι άρρωστοι μπορεί να ζηλεύουν και αυτούς που σκοτώνονται στις τρομοκρατικές επιθέσεις γιατί γλίτωσαν από όλα αυτά.

Ζούμε στην παράνοια και στην αρρώστια. Αλλά προσαρμοστήκαμε μια χαρά.

ο ενοχλημένος νοικοκυραίος

Μια ανόητη Ευρώπη, μια αδύναμη Αμερική

Απόρρητο έγγραφο των ΗΠΑ προδίδει τα σχέδια Σόιμπλε το 2012 - Σχόλιο Βαρουφάκη

Το Wikileaks την περασμένη εβδομάδα ανέβασε στη βάση του μια σειρά από αποχαρακτηρισμένα ηλεκτρονικά μηνύματα του υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών από την εποχή που υπουργός ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Το έγγραφο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αναφέρεται στους σχεδιασμούς του Σόιμπλε σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε τότε την κυβέρνηση. Διαβάστε το email και το σχόλιο του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη.

Στο email που παρουσιάζουμε σήμερα μεταφρασμένο γίνεται σαφές ότι η πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ είχε απασχολήσει τους Γερμανούς. Σύμφωνα με αυτό υπήρχαν δύο τρόποι αντιμετώπισης της κρίσης, «καμία από τις οποίες δεν είναι ευχάριστη για τη Γερμανία και τα υπόλοιπα κράτη μέλη». Το πρώτο σχέδιο περιλάμβανε την επανεξέταση του σχεδίου μιας ομάδας εργασίας «σοφών», που πρότειναν από το 2011 ένα ευρωπαϊκό «υπερταμείο» 2,3 τρισ. ευρώ για την απομέιωση και την προληπτική προστασία των μελών της Ευρωζώνης από κρίσεις χρέους (ο διεθνής Τύπος είχε αποκαλύψει τις λεπτομέρειες, βλέπε εδώ και εδώ ), ή εναλλακτικά τη δημιουργία ευρωομολόγων.  Αυτές οι λύσεις δεν άρεσαν στον Σόιμπλε, λόγω των αντιδράσεων που προκαλούσαν στο γερμανικό πολιτικό σύστημα.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, μολονότι υποστήριζε ότι «αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει για μια κυβέρνηση στην οποία θα ηγηθεί ένα κόμμα κατά της λιτότητας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεων του» έβλεπε την ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας ως ένα εξαιρετικά αρνητικό γεγονός, καθώς θεωρούσε ότι θα επηρέαζε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Ως απάντηση σκεφτόταν εκτός των παραπάνω λύσεων, να αντιμετωπίσει ένα Grexit με τη δημιουργία Ευρώπης δύο ταχυτήτων.

Στο ηλεκτρονικό μήνυμα διαβάζουμε ότι «ο Σόιμπλε εξακολουθεί να πιστεύει ότι μια πλήρης κατάρρευση της νομισματικής ένωσης είναι μη αποδεκτή για τη Γερμανία, καθώς το νεοεισαχθέν γερμανικό μάρκο θα είναι σημαντικά αναβαθμισμένο συγκριτικά προς το ευρώ με αποτέλεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην εξαγωγική οικονομία της Γερμανίας», ενώ σε άλλο σημείο ότι «μια ελληνική αποχώρηση από την νομισματική ένωση θα στρώσει το δρόμο για να ακολουθήσουν η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία».

Παρακάτω παρουσιάζουμε το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο . Ζητήσαμε από τον πρώην υπουργό οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, να σχολιάσει το έγγραφο που έδωσε στη δημοσιότητα το Wikileaks. Μετά το email ακολουθεί το σχόλιό του:

το πρωκτοθέμα

 του κονφερανσιέ των ναζί και μόνιμου κατοίκου Ελβετίας

ταΐζει ρατσιστικό σανό τα ζόμπι που δηλώνουν "νοικοκυραίοι"

και το κρυφοχρυσαύγουλο ο άδωνις φυσικά τρέχει να το αναπαράξει

ο ιερός άνθρωπος

image: Georgi Licovski

Κάνοντας πράξη την ουτοπία: Καλωσορίζουμε τους πρόσφυγες!

Afterwords on 22/02/2016

Θέτονται σε πράξη ουτοπικές ιδέες και αποδεικνύεται ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός και ουσιαστικά απαραίτητος.

Μετάφραση για το Νόστιμον Ήμαρ: Afterwords

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες και πρόσφυγες έχουν διασχίσει την Ευρώπη μέσα στο 2015. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για τις δυτικές δυνάμεις, οι οποίες βοήθησαν ενεργά στο να δημιουργηθούν οι κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, κατά τη διάρκεια του οποίου ο μισός πληθυσμός της χώρας σκοτώθηκε ή αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα σπίτια του πριν από τον πόλεμο.

Η συνεχιζόμενη βίαιη καταστολή στη Μέση Ανατολή μαζί με την άρνηση των περισσότερων Αραβικών χωρών να τους δεχτούν, έχουν ως αποτέλεσμα έναν πρωτοφανή αριθμό ανθρώπων που ψάχνουν καταφύγιο στην Ευρώπη.

Εξαιτίας της  γεωπολιτικής της θέσης η Ελλάδα αποτελούσε πάντα το «χωνευτήρι» διαφορετικών πολιτισμών, το σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αυτός ο αντικειμενικός παράγοντας έχει διαμορφώσει τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά και τις νοοτροπίες που έχουν υιοθετήσει οι Έλληνες από την αρχαιότητα – χαρακτηριστικά πολύ πιο βαθιά από τον σεβασμό και τη φιλοξενία.

Στην αρχαία Ελλάδα οι ξένοι θεωρούνταν ιερά πρόσωπα. Η προστασία τους ήταν ηθική υποχρέωση που υποστηριζόταν από τον πατέρα των θεών, τον Δία, και τη θεά Αθηνά.

Τρεις Ελληνίδες γιαγιάδες φροντίζουν ένα μωρό προσφύγων στο νησί της Λέσβου
(Φωτογραφία του Λευτέρη Πατσάλη)

Μετά από χιλιάδες χρόνια η Ελλάδα παραμένει σημείο συγκέντρωσης των διωκόμενων μειονοτήτων, οι οποίες προσεγγίζοντας την πύλη της εισόδου στην Ευρώπη αγωνίζονται για την επιβίωση των ίδιων και των παιδιών τους. Και μετά από χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες παραμένουν πιστοί στην αξία της φιλοξενίας παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν από την οικονομική κρίση και δείχνουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, ειδικά στα νησιά του Αιγαίου και κοντάστα χερσαία σύνορα της χώρας.

Την ίδια στιγμή, ένας μεγάλος αριθμός αυτό-οργανωμένων ομάδων και κινημάτων αλληλεγγύης ξεκινά να κάνει την εμφάνιση του σε όλη την Ευρώπη. Αυτές οι αυτο-οργανωμένες οργανώσεις αλληλεγγύης δεν κάνουν αγαθοεργία και δεν είναι φιλανθρωπικά ή κρατικά χρηματοδοτούμενα ιδρύματα. Αποτελούν έναν ενεργό κοινωνικό πυρήνα, ο οποίος δεν βοηθάει τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη από συμπόνια και οίκτο, αλλά μέσα στα πλαίσια του αγώνα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και της οικονομικής εκμετάλλευσης, ενόσω η κατάλυση των κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών συνθηκών γεννούν τον πόλεμο και ρατσισμό.

Η δράση τους δεν έχει ως σκοπό να καλύψει τις ανεπάρκειες του συστήματος, αλλά να αλλάξει το ίδιο σύστημα και να πετύχει παγκόσμια ειρήνη, ισότητα και ελευθερία. Έτσι, θέτονται σε πράξη ουτοπικές ιδέες και αποδεικνύεται ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός και ουσιαστικά απαραίτητος. Ωστόσο, δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι κοινωνίες είναι ετερογενείς συνδυασμοί συγκρουόμενων στοιχείων.

Ο θεσμοθετημένος ρατσισμός, από την πρόσφατη νομοθεσία, η οποία πιέζει τους πρόσφυγες να παραδώσουν τα τιμαλφή τους στη Δανία έως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι άνθρωποι αφήνονται χωρίς νερό και τουαλέτα για μέρες, και οι διάφορες νεοναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις, από τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα μέχρι το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και το Pegida στη Γερμανία αποτελούν δυστοπικά σύννεφα που συσσωρεύονται πάνω από την Ευρώπη.

Η κρίση προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κρίσις, που σημαίνει «κρίση, απόφαση». Η προσφυγική κρίση είναι μια αποφασιστική στιγμή. Ο τρόπος με τον οποίο πρόκειται να συμπεριφερθούμε στους πρόσφυγες θα καθορίσει τους εαυτούς μας και την κοινωνία μας.

Ήδη έχουμε καθοριστεί από χιλιάδες παιδιά προσφύγων, τα οποία έπεσαν στα χέρια των σωματέμπορων, από χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες, τους οποίους δεν καταφέραμε να προστατεύσουμε. Οι πρόσφυγες έχουν γίνει η μετενσάρκωση του homosacer («ιερός άνθρωπος») του Αγκάμπεν, η γυμνή ζωή που δεν αξίζει να ζήσουμε αποκλεισμένοι από τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη κατάσταση.

Ενώ η ανθρωπότητα έχει πετύχει πρόοδο μόνο μέσα από την αλληλεπίδραση και τη διαπολιτισμικότητα οι κλειστές κοινωνίες που δε δείχνουν σεβασμό στην διαφορετικότητα είναι καταδικασμένες να εξαλείφονται. Παρόλα αυτά, η φλόγα της αλληλεγγύης συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και είναι αρκετά δυνατή, έτσι ώστε να «κάψει» το παρελθόν και να «φωτίσει» το μέλλον.

Image: Το σκίτσο των αμέτρητων πνιγμένων προσφύγων στη Μεσόγειο μέσα από την απεικόνιση της Γκερνίκα του Αιγαίου από τον Βούλγαρο σκιτσογράφο JovchoSavov

 utopia

πηγή: νόστιμον ήμαρ